راه عرفان طهماسبی

منو از راه به در کن من حریص اشتباهم
اگه سهم من تو باشی سر به راه سر به راهم
منو از راه به در کن جاده صافه من کلافم
یه نخ از عشق تو میخوام تا باهاش رویا ببافم
ای همیشه یاور من ای پناه آخر من
با تو شاید زیر و رو شد به نگاهی باور من
همسفر پرنده ها حریف شاخ شب نشد
کسی تو دریای غمش چراغ داغ شب نشد
نه میدونه سفر کجاست نه اینکه همسفر کیه
نه میتونه خطر کنه نه میدونه خطر چیه
منو از راه به در کن اگه راهم از تو دوره
بشکن پای دلم‏ رو، مرگ عاشقی عبوره