آدمای شهر حامیم

کسی با خبر نیست از حال من

پر از بوی دلتنگیه این هوا

میگن گوشه گیرم ولی من فقط

میخوام دور باشم از این آدما

دارم کوله‌بارم رو جم(ع) می‌کنم

نباید به عشق تو مجبور شم

مهم نیس کجا میرن این جادّه‌ها

از این شهر باید فقط دور شم

من از آدمای شهر دلخورم

اینا فهمیدن عاشق شدم

رهام کردم اینجا به حالِ خودم

من از آدمای شهر دلخورم

دارم کم کم از زندگی میبرم

نشستن ببینن زمین میخورم

من از روز اوّل که گفتم به پات

همه‌چی‌مو میدم می‌شد باورت

ازم زندگیمو گرفتی ولی

برو زندگی کن فدای سرت

مهم نیست پشتِ سرت چی بگن

تو با حرفِ مردم خودت رو نباز

بذار روی من آوار شه

تو راحت برو، زندگیتو بساز

من از آدمای شهر دلخورم

اینا فهمیدن عاشق شدم

رهام کردم اینجا به حالِ خودم

من از آدمای شهر دلخورم

دارم کم کم از زندگی میبرم

نشستن ببینن زمین میخورم