آوار روزبه بمانی

دنیایِ این روزایِ من ، درگیرِ تنهایی شده
تنها مدارا میکُنم ؛ دنیا عجَب جایی شده
به این خونه چِقدر اِصرار کردی
تمام دورَمو دیوار کردی
دلَم خوش بود ؛ سَقفی رو سَرم هست
همون سَقفم ؛ رو سَرم آوار کردی
خدایا.. خدایا حقِ من خونه خَرابی
اونم تو بَدترین جایِ زمان نیست
یه دُنیا امتحان پَس داده بودم
خدایا..!! خدایا موقعِ این اِمتحان نیست
دلَم خوش بود ، سَقفی رو سَرم هست
همون سَقفم رو سَرم آوار کردی
بهت دار و ندارمو سِپردم
تو میتونی ازم عَرشم بگیری
فقط یک فَرش مونده ، زیرِ پاهام
یعنی میخوای این فرشَم بگیری
تمامِ عُمر افتادم تو این راه
تمام عُمر ، خالی بوده دَستام
یه بارَم که رو پاهام ایستادم
تو لرزوندی جهانو زیرِ پاهام
دارم میمیرم از این بغض ، هر روزخدایا
گریه هایِ ما یه دَریاست
نمیدونم چرا هر چی عذابه
همیشه حقِ ما خونه خَراباست
همه دارو ندارمو گِرفتی
شاید میراثِ من خالی شُدن بود
همه اینا که برایِ تو ؛ حَقیره
تو این برزخ ؛ همه دنیایِ من بود
همین خونه ؛ همه دنیایِ من بودخُدایا