مجنون بی لیلا سالار عقیلی

منم، منم مجنون بی لیلا
که بی عشق عاشق و تنها
که در اعماق رویاها
به دنبال تو می‌گردم
تو زیبا، تو زیبا مثل فروردین
ولی بی رحم تر از شیرین
تو را دردانه دیرین
کجای راه گمت کردم
در پی اَت می‌گردم و نیستی
به پهلوی که می ایستی
بیا بیا که دلتنگم
بیا ای یار دلتنگم
دلت با من موافق نیست
نگاهت مثل سابق نیست
تو راه از من جدا کردی
بدان این حق عاشق نیست
مثل مردابِ بی‌حرکت
کشاندیم آخرای خط
منم باغی پر از آفت
ثمرهایم چه زود ریختن
گرفتی دیگری در بر
و رویایم شده پرپر
مثل مجنون مرا آخر
به دار لیلی آویختن