قطار 2 سینا پارسیان

داری در میری از چی مگه دنیا قفس نیست

قفس معلومه از اسمش، دیگه فرار نداره

چقدر میجنگی بس نیست مگه دنیا قفس نیست

اسیر خاک زندون بودن افتخار نداره

قراره چی بمونه از این شاعر تو یادت

از این شاعر که تو خاک دلت مزار نداره

من از چشم خودم تا نگاهت ریل چیدم

که برگردی ولی دیدم چشات قطار نداره

برگرد به دلی که خونته

به کسی که هنوز مث قبل دیوونته

چمدونتو پر کن از روزای خوبمون، بیا

تا هنوز قطار اشک رو گونته

برگرد به دلی که خونته

به کسی که هنوز مث قبل دیوونته

چمدونتو پر کن از روزای خوبمون، بیا

تا هنوز قطار اشک رو گونته

صد تا پاییز اومده، صد تا زمستون رفته

از تو آغوش رگام یه عالمه خون رفته

کلی بارون زده که سرزده خیسم کرده

از این خونه‌ی ساکت، کلی مهمون رفته

زندگی رو ریل تکرار این دفعه هم شبیه هربار

هرچیزی که سخت به دست آوردم آسون رفته

نفسم بودی و رفتی، نفست مگه نبودم

خیلی وقته که هوا از ریه‌هامون رفته

برگرد به دلی که خونته

به کسی که هنوز مث قبل دیوونته

چمدونتو پر کن از روزای خوبمون، بیا

تا هنوز قطار اشک رو گونته

برگرد به دلی که خونته

به کسی که هنوز مث قبل دیوونته

چمدونتو پر کن از روزای خوبمون، بیا

تا هنوز قطار اشک رو گونته