در شماره جدید «پُـرتـره» موسیقی نوین که با تصاویر اختصاصی هنرمندان در استدیوی این رسانه همراه است، به سراغ عرفان طهماسبی رفتیم.
عرفان طهماسبی» این روزها به یکی از خواننده‌های خاص موسیقی ایران تبدیل شده که در عین سادگی و همه پسند بودن آهنگ‌هایش، ویژگی‌های بارز و یونیک خودش را دارد. او در ژرفای آثار خود دریچه‌ای به دنیای پیچیده‌ای از احساسات و اندیشه‌های انسانی را می‌گشاید. گویی که در میانه‌ی دنیای پرازدحام و پرهیاهوی ما، سکوتی از جنس معنا و عاطفه را بر می‌گزیند تا به شنوندگان خود نیز فرصتی برای تامل در آنچه کمتر به آن توجه می‌شود، ببخشد.
صدای «عرفان» گویی بافتی از جنس خاک و آسمان دارد؛ هم به زمین چسبیده و هم بلندپرواز و معلق میان دو دنیای زمینی و رویایی. صدایی که به راحتی در اعماق احساسات رسوخ می‌کند و طنین آن، نوعی انعکاس از ضربان دل و خاطرات دور را تداعی می‌کند. او صدایی از جنس غبار غروب و بوی شب دارد؛ صدایی که شنونده را آرام‌آرام در برمی‌گیرد و به سفری از اندیشه و احساس می‌برد.
او در آثار خود تلاش می‌کند تا حقیقت‌های پنهان را به زبان موسیقی و شعر بیان کند و مخاطب را به سفری درونی و دلنشین ببرد، سفری که هر لحظه‌اش با جادوی هنر او آمیخته شده و مخاطب را به عمق معنایی جاودانه می‌برد.
عرفان طهماسبی» در کنسرت چند هفته‌ی قبلش در تهران، دست به کاری زد که بازتابی از صداقت و ارزش‌های او به‌عنوان یک هنرمند بود. او با تصمیمی غیرمعمول و احترام‌آمیز، هزینه بلیت‌ها را به مخاطبانش بازگرداند. دلیلش هم این بود که عرفان از کیفیت صوتی کنسرتش راضی نبود. این اقدام او ژست تبلیغاتی نبود؛ بلکه جلوه‌ای از تعهد و توجه او به طرفدارانش و قدردانی از آن‌ها در شرایطی که هزینه‌ها می‌تواند بر دوش هرکسی سنگین باشد.
او با این اقدام، مرز میان خود و شنوندگان را از بین برد و پیامی را منتقل کرد که هنر برای او نه تنها یک حرفه، بلکه یک تعهد و تجربه‌ای مشترک است. طهماسبی در این کنسرت به جای آنکه از مخاطبان فقط به‌عنوان «بیننده» یا «شنونده» یاد کند، آن‌ها را «هم‌سفر» خود در جاده‌ی موسیقی و احساس دانست.
تصاویر «عرفان طهماسبی» بصورت اختصاصی توسط «فرهاد ایرانی» در استدیوی رسانه‌ی «موسیقی نوین» ثبت شده و تمامی حقوق مادی و معنوی آن برای این رسانه محفوظ است.